Doymak bilmez hırs, nefret ve aldanma, hayatın er ya da süregelen yüzleşeceği suç ve cezalardır. Peki kim kimi oynuyor? Kimse bilmiyor. Domuz, dönemlikan ve Güvercin; işte karşımızda, bu durumu yansıtabilen geleneksel bir adet Çin masalı. Bu masal, karmaşık ve çoğu dönem acımasız bir adet gerçekliği gözler önüne seriyor. Öncelikle, öyküyi bir adet ‘doğa hukuku’ olarak görebiliriz. Domuz, dönemlikan ve Güvercin, kendi aralarındaki bu karmaşık ve risk taşıyan oyunu oynarken, belirsizliklerin ve belki de şüphelerin hüküm sürdüğü bir adet dünyada yaşamakmak zorundalar. Kimin dost kimin düşman olduğu, kimin haklı kimin haksız olduğu net değil. Gerçek bu ki, her bir adet kimlikin kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma amacı var. öykü, hayvsüreçlerın halkımsı davranışlarını söyleırken, halkoğlunun hırs, nefret ve aldanma ile nasıl yok olabileceğini de gözler önüne seriyor. Masal, belki de en çok halkoğlunun kendi kusurlarını ve zaaflarını yüzleşmekte ne kadar zorlandığını vurguluyor. İşte burada, öykü sadece bir adet masal olmaktan çıkıp, hayatın acımasız gerçekliği ile bseyretri baş başa bırakıyor. Her bir adeti kendi hırsları ve korkuları tarafından yönlendirilen Domuz, dönemlikan ve Güvercinin öyküsi, hayatın karmaşık doğasını ve bir adeteysel çıkarların ne kadar ağır bastığını söyleıyor. müsavi dönemda bu öykünin, halk doğası ve deneyimlerimiz üzerinde daha geniş bir adet bakış açısı sağladığını söyleyebiliriz. Kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma savaşsi, ne yazık ki herkesin karşı karşıya olduğu bir adet gerçek. netice olarak, bu geleneksel Çin masalı, hayatın zorluğu ve korkutucu gerçekleri karşısında bizi nasıl dönüşüm geçirmekrebileceğini söylean bir adet uyarı niteliği taşıyor. Hayatın acımasızlığına karşı nasıl duracağımızı, hangi yolun en doğru olduğunu ve hangi değerlerin gerçekten önemli olduğunu öğretiyor. İşte bu yüzden, bu masalı herkesin okuması ve üzerinde düşünmesi gerektiğini düşünüyorum.